Een situatie die de U12-1 nog niet eerder heeft meegemaakt: ongeslagen aan kop! Tuurlijk, het team werkt er keihard voor en de combinatie tussen lengte en snelheid begint nu steeds beter op elkaar aan te sluiten, maar dat er vandaag ruim van Zoebas werd gewonnen, dat had niemand kunnen vermoeden.

De startende 5, dit keer zonder Isaiah, maar wel met Marco, Maddy, Alberto, Mike en Robin, begonnen zoals we van ze gewend zijn, door de goede verdediging kwamen we vaak in balbezit en liepen we veelvuldig een break en konden we niet scoren uit de break dan werd de “luchtmacht” gezocht in de vorm van Mike, die zeker inside, niet meer te verslaan is. Vrij eenvoudig liepen we naar een 19-10 stand na de eerste periode.

In de 2e periode, met de volgende 5: Eveline, Tycho, Luuk, Alberto en Mike, merkten we dat we meer tegenstand kregen van Zoebas, die, ondanks dat zij nog geen wedstrijd gewonnen hebben, toch lieten zien heel goed te kunnen basketballen, vooral de “grote meiden” waren zeer bewegelijk en maakten het Mike en Luuk, ondanks hun fantastische inzet, in de verdediging flink moeilijk. Toch werd de 2e periode ook weer winnend afgesloten met 15-12 en de ruststand was dan ook: 34-22.

De coach van Zoebas dacht in de 3e periode nog een kans te hebben; Mike moest immers nu een periode gaan zitten en volgens haar was er bij BVL maar 1 goede speler en dat was die “Lange”. Aiiii dat was toch enigszins verkeerd ingeschat, zij was niet op de hoogte van onze Fast & Furious Five; die we altijd in de 3e periode laten opdraven, en ook wel HET geheime wapen van de U12-1 is. Marco, Jeroen, Tycho, Maddy en Robin gingen nog feller verdedigen, we kregen meer balbezit, snelle breaks, maar …. misten nogal eens de bal! Zoebas kreeg hierdoor kans om dichterbij te kruipen en in de 5e minuut stonden we nog maar 6 voor: 36-28. De BVL-coach vluchtte in een time-out en gaf duidelijk te verstaan: nog feller verdedigen, want dat betekende meer balbezit en ook dus meer kans om te scoren. Laat dat nu niet aan dovemansoren besteed zijn, de “Van Winkel-brothers” vlogen achter elke bal aan, gaven helpside of deden zelfs aan double teaming en zorgden met z’n tweetjes in korte tijd voor meer dan 15 (!) steals; Robin, Tycho en Maddy deden mee in het felle verdedigen en bovendien werden de ballen nu wel allemaal ingegooid; binnen korte tijd liepen we uit naar 54-32 en Zoebas’ verzet was definitief gebroken.

De 4e periode werd een trainingspartijtje, de eindzege kwam niet meer in gevaar en Marco, Eveline, Luuk, Alberto en Mike bleven prima verder spelen, de break werd nu veelvuldig gespeeld en zal in de volgende wedstrijden alleen maar beter worden. We konden zonder probleem doorwisselen, het maakte niet uit wie er in het veld stond, ze speelden allemaal even goed en gingen gewoon door met scoren, de wedstrijd eindigde in een 72-38 en dat leverde het heugelijke feit op dat de U12-1,voor de krokusvakantie, nog steeds ongeslagen is en fier aan kop gaat in zijn poule. Wie had dat nu gedacht? De coach, stiekem?