Het moest natuurlijk gebeuren. Vanaf september vorig jaar had JU14-1 geen wedstrijd in competitieverband verloren. Eerst in de eerste klasse, vanaf januari in de hoofdklasse. Bovendien ook nog een shirtsponsor, Hemmes, van den Berg & Karremans belastingadviseurs & accountants. Ja, dan moet je kampioen worden, toch?
Zondag moesten we spelen tegen de nummer twee, Oegstgeest. We stonden twee wedstrijden voor, maar bij verlies zou Oegstgeest nog gelijk kunnen komen als wij ook de laatste wedstrijd tegen New Stars verliezen. Die gedachte gaf wat druk, je speelt tenslotte niet iedere week een kampioenswedstrijd.
De gespannen sfeer was ook op het veld goed te merken. De eerste helft konden we niet goed in ons spel komen. De vele toeschouwers (super, wel 30 stuks) kregen het een beetje benauwd. Dit waren we niet gewend van “ons” team. Meestal lopen we juist behoorlijk uit, om daarna relaxed de wedstrijd uit te spelen. We speelden te nerveus en bovendien veel te dicht op elkaar. In een time-out werd door coach Paul Crama gevraagd juist meer ruimte te creëren. Het veld breed houden, zodat er beter van de zijkanten ingesneden kan worden.
Oegstgeest had goed nagedacht over de eerdere wedstrijden. Boris werd vaak door twee man geïsoleerd, waardoor hij nauwelijks aanspeelbaar was en geen kans kreeg om de bal goed op te brengen. Dat was even wennen. Nu moesten anderen dat doen, en liep Boris een beetje te zoeken naar zijn rol. Aanvallend gaf dat minder mogelijkheden. Verdedigend was Vincent sterk bezig en Bas ving de gevaarlijke guard goed op. Dat kostte soms wel eens een “p”, jammer, maar Oegstgeest kreeg daardoor niet de kans simpele aanvallen te spelen. Het eerste kwart wonnen we, 17 – 14, maar we konden niet echt overtuigen. In het tweede kwart werd er uiteraard doorgewisseld en gezocht naar de gaatjes in de defensie van Oegstgeest. Dat viel tegen. Oegstgeest is sterk onder het bord, en als onze schoten en zelfs ook lay-ups niet willen “vallen”, blijft het lastig spelen. Mike en Mark probeerden het vuur wat op te stoken. Dat lukte aanvankelijk prima, maar we wilden maar niet verder uitlopen. Sterker nog, Oegstgeest kwam zelfs even voor. Weer een time-out. Andere tactiek, Boris meer naar voren spelen, trek de tegenstanders weg van onze helft. Er moet dan ruimte komen voor de anderen. Dat werd goed gesnapt. Bovendien bracht Philip ook nog eens de nodige felheid in het spel. Met een paar mooie verdedigende acties maakte hij duidelijk dat we gekomen waren om te winnen. We wisten het kwart dus toch nog te winnen (15 – 14), ruststand 32 – 28.
In de rust maakte Paul duidelijk dat we nu dus zeker kampioen zouden worden. We speelden moeizaam, maar toch stonden we voor. Stel je eens voor hoe makkelijk het dus wordt als we weer ons eigen spel gaan spelen. Ga voor de eenvoudige score, de lay-up. Geen moeilijke schoten. Probeer fouten bij de tegenstander af te dwingen. De “winners”-sfeer kwam er in.
Het derde kwart, doorgaans niet onze sterkste periode, speelden we perfect. De stress was weg, de bal werd snel rondgespeeld, mooie assists, simpele scores. Zo hoort het. We verdedigden scherper, aangejaagd door Vincent zaten we meer op de bal. We zagen een mooi blok van Philip en Boris kon nu toch ook wat meer in de wedstrijd komen. Mark had pech. Hij viel en blesseerde zijn knie, waardoor hij niet meer verder speelde. Bas liep (onverdiend) tegen zijn vierde “p” op, geen paniek. De bank stond te trappelen om het werk over te nemen.
Dat is het leuke aan deze groep. Iedereen wil zich meer dan 100% inzetten. Ook Dennis, deze week nog met hoge koorts in bed, speelde toch nog een paar minuutjes mee. Iwan, in het tweede gedeelte van het seizoen een trouwe bankspeler, zorgde dat Vincent een paar minuutjes rust kon krijgen. Het derde kwart wonnen we met 20 – 7, de kampioensspandoeken gingen omhoog. Dit kon niet meer stuk. In het vierde kwart werd het tempo nog meer verhoogd, Oegstgeest zat er een beetje doorheen. We kregen de ruimte voor ons fastbreakspelletje, dat is killing voor de tegenstander. Jeroen en Boris renden de lijnen van het veld om de diepe pass van Vincent of Bas te ontvangen, het vervolg, een assist op maat, zorgde dan meestal voor een eenvoudige score. Werd er gemist, dan stond Raoul wel klaar om de aanval snel af te maken. Naar het einde toe kwamen we in een “kampioensroes” waardoor we verdedigend wat minder scherp waren. So what? We zijn ongeslagen kampioen. Het kwart werd met 26 – 13 gewonnen, eindstand 78 – 48.

De scores op het sheet bleken achteraf niet helemaal te kloppen met de scouting van Shirley. Omdat de tafel toegaf dat er wel eens naar een shirtnummer van een scorende speler was “gegokt” houden we op de site de scores aan die Shirley heeft genoteerd.

[i]Scores:[/i] Vincent Antes 5, Boris Crama 14, Philip van Houwelingen 8, Bas Kallenberg 2, Raoul Koopmans 23, Jeroen Vos 20, Mike v.d. Vlist 2, Dennis van Winkel 2, Mark de Zwart 2.

[i]Op de foto:[/i]
bovenste rij, v.l.n.r., Iwan, Philip, Raoul, Jeroen, Vincent en Boris
onderste rij, v.l.n.r., coach Paul, Bas, Mike, Mark en Dennis
[img]/img/nieuws/JU14-1 + coach.jpg[/img]