[img]/img/nieuws/SchoenenWanze.jpg[/img]
Is BVL nu beter geworden, of is het (internationale) niveau in Wanze minder geworden? Volgens de organisatie was het laatste zeker niet het geval. De beide coaches Jacques Schijf (JU16) en Paul Crama (JU14) keken elkaar nog maar eens aan. Hoe kan dit dan? Beide teams poulewinnaar. Vier wedstrijden ruim gewonnen. Dus naar de finalepoule. Dat hadden we toch nog nooit in Wanze meegemaakt… Natuurlijk, er werd goed gespeeld, soms zelfs zeer goed. JU14 kreeg zelfs een compliment van de organisatie en werd uiteindelijk derde! Maar er moest nog een reden zijn. Laat op de avond na afloop van één van de toernooidagen, na een paar biertjes, wijntjes of iets anders werd de juiste conclusie gevonden. We speelden voor het eerst internationaal binnen onze leeftijdscategorie. Vanaf dit seizoen is de indeling in Nederland gelijkgetrokken met de indeling zoals die in de rest van Europa wordt gehandhaafd. En dat scheelt. De BVL-teams konden zich nu fysiek meten met de tegenstanders. Overigens is niet alles hetzelfde. De U14 categorie speelt in België nog met een minibal… Er volgt een lang verslag!

Woensdagmiddag vertrokken we vanaf de Bloemerdhal. Wanze ligt iets onder Luik, tegen Huy aan het begin van de Belgische Ardennen. Omdat er nogal wat mensen in de weg reden duurde de reis langer dan verwacht. [i](Jacques over mogelijke files: “Als we ze krijgen, kunnen we er toch niets aan doen.”)[/i] Rond half 10 konden we ons pas melden bij de toernooiorganisatie in Wanze. Na een “welkomstdiner” (patat met een bal gehakt) konden we naar onze slaaplocatie. Het was inmiddels donker dus wisten we na een goed kwartier rijden in de omgeving absoluut niet waar we terechtkwamen. Het dorpje heette Modave, en ergens naast een kerk bleek een uitstekende herberg te staan waar we de komende vier nachten konden doorbrengen. De bedden werden opgemaakt en na enkele, bij dit soort uitjes behorende, “schermutselingen” ritste iedereen zijn slaapzak dicht (brrrrr).

Donderdagochtend (Hemelvaartdag) stond de begeleiding om zeven uur klaar om de hoofdrolspelers uit de veren te “helpen”. Altijd mooi om te zien hoe verwrongen de macho’s er in de ochtend bijlopen. Door de ramen konden we nu ook goed zien waar we terecht waren gekomen. We logeerden naast het kerkhof. [i](Shirley tegen Mo: “Heb jij nog bezoek gehad vannacht?”.)[/i] Na een ontbijt in de eettent naast de sporthal speelde JU14 de eerste wedstrijd.

[img]/img/nieuws/OntbijtWanze.jpg[/img]

Pepinster was de tegenstander. Tijdens de “teamtalk” moest iedereen verrassend veel naar het toilet. De spanning was te snijden. De eerste wedstrijd tegen een buitenlandse tegenstander. Als dat maar goed ging. Warming-up. Strakke bekkies. Line-up, we delen vaantjes uit. En dan 2 x 15 minuten basketbal (doorlopende tijd). Als een wervelwind gingen we over het veld. We heersten op alle fronten. Pepinster speelde zone, wij gewoon mannenbasketbal, man-to-man. Eindstand: 55 – 14. Direct daarna moet op een ander veld JU16-1 aan de bak (tijdens het toernooi wordt gebruikgemaakt van vier velden, in twee aaneengesloten sporthallen). Tijdens de warming-up zien we al dat de tegenstander, Malo les Bains uit Frankrijk, niet sterk is. “Manneh, we hebben een kans”, horen we coach Jacques roepen. Overigens fungeerde Jacques 4 dagen als coach voor JU16 omdat de rug van Edmar Diebels had besloten thuis te willen blijven. De scores waren niet bij te houden. Dit was geen wedstrijd, 90 – 13! Achteraf bleek dit het zwakste team van het toernooi. We gingen dus goed gestemd lunchen (patat met worst). Het werd allemaal nog gezelliger toen Paul’s standaard ochtendopmerking bekrachtigd werd. [i](Paul de rasoptimist, op alle grijsbewolkte dagen: “Kijk, ik zie al een stukje blauwe lucht. De zon gaat zo schijnen”.)[/i] Laat in de middag speelde JU14 de tweede wedstrijd tegen Argence uit Frankrijk. Frankrijk is nog verder weg dan België dus de heren begonnen direct na de lunch de spanning al weer wat op te bouwen. Argence had wat langere spelers en bovendien een paar goede schutters vertelde “scout” Mo. Ze had de ploeg “stiekem” zien spelen tijdens een andere wedstrijd. En zoals een echte scout betaamt, had Mo ook ontdekt dat ze zone spelen. Het team werd gewaarschuwd. Wij blijven man-to-man spelen. Net als de vorige tegenstander had ook Argence daar grote moeite mee. De coach van Argence probeerde met zijn spelers van alles om ons uit het spel te halen, niets lukte. Het begin was even spannend. We misten te veel maar toen we eenmaal echt op gang waren was het snel bekeken. We wonnen weer ruim, 60 – 17. Douchen en verder met het diner (omelet met witbrood). Als echte winnaars zaten we aan tafel. Vrijdag was een rustdag, de “slaapklok” werd dus iets anders ingesteld. Imad [i](Robin: “Imad is toch een Libanonnees?”)[/i] krijgt met een Arabische uitdrukking iedereen stil: “Hakee mittel draad al blaat”. Gelukkig geeft hij ook de vertaling: “Hoe heet je scheet ook is, marmer krijg je er niet heet mee”. Arabieren hè…, vreemd volk.

[img]/img/nieuws/GroepieWanzeHuy.jpg[/img]

Vrijdag wordt na het traditionele(?) Belgische ontbijt in de eettent besloten tot een wandeling door het mooie plaatsje Huy. Heb begrip voor de begeleiders, het is echt moeilijk om op vrijdagochtend een dergelijke groep “gepast” door een historisch plaatsje te jagen. Het lukt wonderwel. Na veel gemopper wordt er in het zonnetje (natuurlijk weer voorspeld door Paul) ook nog even een terras aangedaan waar we al snel enkele andere (Franse) deelnemers aan het toernooi ontdekken. Meiden U16. Ook zij blijken ’s middags te gaan zwemmen. Dat beloofde wat. Voor de lunch verplaatsen we ons weer naar de herberg. In een keuken waar Cas Spijkers jaloers op zou zijn, hebben de begeleiders samen met Mark, Broeno en Do (ja, echt) een heerlijke macaronischotel bereid.

[img]/img/nieuws/macaroniWanze.jpg[/img]

Dan meldt badmeester Jacques dat we niet over de juiste zwembroeken beschikken. Onze “shorts” vinden ze in Wanze hygiënisch onverantwoord, alleen met strakke broeken worden we toegelaten. Er is een mooie taak voor Corinne weggelegd. Onze Française mag ons door de kassa loodsen. [i](Wilbert tegen Corinne: Lukt het een beetje met je Frans?)[/i] Hoewel de omstanders niets van Corinne’s verhaal begrepen, werden we door de vriendelijke Belgische achter de kassa van het tweede zwembad (het eerste zwembad bleek de verkeerde te zijn) probleemloos toegelaten. Als een stel kleine kleuters nemen we bezit van het water om er twee uur later weer uit te komen.

[img]/img/nieuws/ZwembadWanze.jpg[/img]

Het diner in de eettent blijkt helaas ook uit pasta te bestaan, de spaghettivariant die een stuk minder smakelijk was dan onze macaronischotel. De avond wordt weer in de herberg doorgebracht. Er wordt wat gekaart en er ontstaan leuke dialogen. Wilbert en Rebecca arriveren ook in de herberg. [i](Mo: “Achter de herberg ligt een kerkhof.” Wilbert: “Da’s een dooie boel.”)[/i] Buiten eten we nog wat pizza uit de eigen oven, Glenn laat zich kortwieken. In een gezellige sfeer worden nog wat grappige opmerkingen geplaatst. [i](Mo: “Zit er een beestje op mijn rug?”. Wilbert: “Nee, dat is Paul.”)[/i] Plotseling, we weten niet meer waarom, gaat het over topless zonnen. [i](Imad over topless zonnen: “Monokini’s doden de verbeelding”.)[/i] Tijd om naar bed te gaan.

Zaterdag is de zwaarste dag van het toernooi. JU16 moeten nog drie poulewedstrijden spelen, JU14 moeten er nog twee. Daarna de eerste wedstrijden in de finalepoule, als we die halen. Die kans werd voor JU16 snel weer wat groter, want ze winnen ook hun tweede wedstrijd. Haneffe kan de eerste 5 minuten aardig bijblijven, maar als onze jongens echt wakker worden (de wedstrijd begon om 9 uur!) gaat het snel en lopen we uit naar 41 – 16. Er wordt goed samengespeeld en wat vooral opvalt, is dat het verdedigend ook allemaal goed in elkaar steekt. Om 10.30 uur worden er door BVL twee wedstrijden tegelijk gespeeld. JU14 tegen Wanze, en JU16 tegen Awans. JU14 heeft een makkie. Wanze kan heel goed een toernooi organiseren, maar een toernooi basketballen is wat anders. We winnen met 92 – 4. Goed voor het doelsaldo (zal later blijken), commentaar overbodig. JU16 hebben het heel wat moeilijker. Awans blijkt een taaie tegenstander. Hun zoneverdediging werk perfect en als ons schot niet wil vallen, blijft de score laag, heel laag zelfs. Gelukkig komt Awans ook moeilijk tot scoren. In de tweede 15 minuten slaan we plotseling een gat van 10 punten. Awans lijkt vermoeid. Uiteindelijk groeit het verschil toch nog naar 20 punten, 37 – 17.
Beide teams hebben nu dus drie wedstrijden gewonnen… Beide ruiken de finalepoule. JU16 moet nog tegen Wanze. Dat kan bijna niet meer fout gaan. JU14 moet het nog opnemen tegen Ombret-1, een basketbalschool. Dat wordt moeilijker.
De wedstrijd van JU16 lijkt erg veel op die van JU14 tegen Wanze. Eindstand: 93 – 10. De finalepoule is gehaald! Nu de JU14 nog. We zijn fanatiek dus Ombret-1 is ook gescout. Door de coach zelf nog wel. Conclusie vooraf: het wordt lastig, maar niet onmogelijk. Dit wordt zeker een echte wedstrijd. Om 13.30 is de spanning op veld 1 te snijden. De spelers weten dat we de eerste minuten moeten toeslaan. We moeten ze verrassen. Alle BVL’ers zitten uiteraard weer op de tribune om aan te moedigen. Sprongbal en go. Het is even zoeken. We zijn niet gewend om tegen een hechte 2-3 zone te spelen. Inside spelen is moeilijk. Gelukkig heeft Ombret veel moeite met ons man-to-manspel. Ze hebben twee goede schutters, maar die komen nauwelijks aan schieten toe. We nemen een voorsprong, Ombret blijft volgen. Hun langste spelers zijn niet snel en maken daardoor veel persoonlijke fouten als we inside gaan. Na 10 minuten is de voorsprong ongeveer 8 punten. Niet slecht, gelukkig houden we het verdedigend vol om hun schutters stil te houden. Ombret raakt vermoeid. Ons hoge tempo zorgt ervoor dat vooral hun lange mensen naar adem lopen te happen. We krijgen ruimte voor de fastbreak. We maken 6 punten in een minuut. De tweede 15 minuten zijn we veel beter . We spelen constant op onze fastbreak. Veel scoren want het doelgemiddelde is belangrijk voor de plaatsing in de finalepoule. Eindstand 49 – 16. We krijgen een compliment van de coach van Ombret voor ons leuke, snelle spel!

[img]/img/nieuws/LayupWanze.jpg[/img]

Tijdens de lunch (patat met worstje en/of bal gehakt) wordt het speelschema voor de finalepoule bekeken. Voor de JU14 begint het ongunstig. Ze moeten vandaag nóg twee wedstrijden. Eerst tegen de andere poulewinnaar, Vaillante Jupille. Een schoolteam uit Luik, de kampioen van België in de JU14-categorie. Een uur daarna wacht Belleflamme, ook een sterke schoolselectie, achtste van België . JU16 moet tegen de nummer vier van de andere poule, Neuville. Daar ligt mogelijk een kans.
Die wedstrijd pakt echter heel anders uit. Op het veld loopt een scheidsrechter die niet alleen constant in de weg loopt, hij bedenkt ook zijn eigen regels, blijkt later. Neuville speelt fysiek, op de grens. Dat mag. We laten ons er wel een beetje door intimideren, komen achter en kunnen weinig scoren tegen de zone van Neuville, dat met de rust (2 minuten) met 8 punten voor staat. In het tweede kwart schudden we de vrees een beetje van ons af. We gaan meer inside, het beukwerk van Neuville wordt beantwoord. “Wat jullie kunnen, kunnen wij ook”. Puntje voor puntje halen we in. Neuville scoort een periode van 5 minuten geen enkel punt. Dan begint de scheidsrechter fouten die op ons gemaakt worden ineens niet meer te zien. We raken geïrriteerd. Emoties lopen op, Jacques doet er alles aan om de rust in het team te houden. We komen toch gelijk. De laatste minuut is het chaos in het veld. Neuville krijgt (terecht) twee vrije worpen. Eén gaat er raak. We staan dus 1 punt achter. Nog een halve minuut. We hebben de bal, vallen aan. Neuville haalt alles uit de kast om onze aanval te stoppen. In de laatste secondes, een drive naar de basket, lay-up, score en een fluitsignaal voor een fout. We staan voor en krijgen een bonusvrijeworp denk je dan. Nee dus. De scheidsrechter heeft een andere regel bedacht. De score zit niet (?) we krijgen twee vrije worpen. Onmogelijk, roepen wij. Als je de score niet telt, kun je nooit twee vrije worpen geven, dan zou het zijkant moeten zijn (de fout zou dan niet op een doelpoging gemaakt zijn). Grote consternatie. Ook bij de organisatie die de scheidsrechter compleet ziet falen. De vrije worpen gaan mis. De emoties vanwege het onrecht lopen hoog op. Hoewel de organisatie het met ons eens is dat de beslissing van de scheidsrechter absoluut niet deugt, kunnen ze de uitslag niet veranderen. Iedereen is kapot, ook JU14 die de hele wedstrijd hebben zitten kijken. Zij moeten direct daarna spelen tegen de kampioen van België, Vaillante Jupille.
Die wedstrijd werd helaas verloren. Jupille was gewoon beter, daar kunnen we niets aan doen. Ook onder “normale” omstandigheden hadden we nooit van dit team gewonnen. Het was voor beide teams jammer dat ook bij deze wedstrijd de scheidsrechter een dubieuze rol speelde. Op een bepaald moment greep de coach van de tegenstander zelfs in door te protesteren tegen een fout die wij gemaakt zouden hebben. De scheids draaide de fout pardoes terug en gaf ons de bal om in te nemen. Om onze krachten te sparen voor de volgende wedstrijd lieten we aan het eind de wedstrijd een beetje lopen. De uitslag is daarom wat geflatteerd, 16 – 64. Iedereen zat er een beetje doorheen. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. Er was veel gebeurd vandaag. Paul probeerde iedereen weer in de “normaal”stand te krijgen. Basketbal is ook maar een spelletje, er zijn ergere dingen dan een wedstrijd verliezen. Van het veld af, in de kleedkamer werden er “verplicht” moppen getapt. Het hielp een beetje. De wonden werden gelikt. JU14 had nog één wedstrijd te gaan, helaas tegen weer een sterke tegenstander. Belleflamme was een leuk team om tegen te spelen. Ze speelden technisch zeer verzorgd. De coach zag de vermoeidheid bij ons en zweepte zijn team op om vooral fysiek en snel tegen ons te spelen. Het verschil was uiteindelijk niet groot. We speelden ons helemaal leeg, sommige zo erg dat ze na een wissel vroegen om niet meer te hoeven spelen. 23 – 30 verlies vond Paul een overwinning. Als we allemaal fit waren geweest hadden we kunnen winnen.

[img]/img/nieuws/FTWanze.jpg[/img]

Na afloop lekker zitten in de zon (natuurlijk weer voorspeld door Paul), bijkomen van alles wat we hadden meegemaakt. [i](Imad: Tijd voor een powerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrnap!)[/i] De lach komt weer op de gezichten. Een paar biertjes en we denken al weer aan morgen. Het diner krijgen we weer opgediend in de eettent van de organisatie. We zijn te vroeg, de kok twijfelt nog of z’n couscous al eetbaar is. [i](Imad: “Dat is een tactische vertraging, want dan moet je meer zuipen.”)[/i] Later delen we de twijfels van de kok. De Couscous is niet te eten. Gelukkig is er voor de verandering ook patat, met een slavink en appelmoes. ’s Avonds wordt het moeilijk om de jongens toch op tijd te laten slapen. [i](Gerard: “Dat we niet een stukje op de site hoeven te plaatsen dat we niet hebben geslapen en dus niets hebben gewonnen.” Rebecca daarop: “Anders treed IK wel even op.”)[/i]

Zondag werd vóór de wedstrijden eerst alles ingepakt en schoongemaakt in de herberg. Dat betekent 6 uur opstaan voor de begeleiders, de spelers een half uurtje later. We zijn keurig op tijd voor het ontbijt. JU16 moet beginnen tegen Huy. De wedstrijd komt moeilijk op gang. We komen achter, maar Huy kan niet echt van ons weglopen. In de tweede helft zit het even allemaal mee. De schoten vallen en we komen zelfs voor. Toch wordt het nog spannend want Huy zet nog even aan en komt wat dichterbij. Slim spelen we de wedstrijd uit. Lange aanvallen, de tijd is aan onze kant. We winnen verdiend met 26 – 23.

[img]/img/nieuws/H5JU16Wanze.jpg[/img]

JU14 moet zijn derde wedstrijd spelen in de finalepoule tegen Ombret-2. Het tweede team van de school waar we al eerder tegen gespeeld hadden. Als we deze winnen, hebben we kans op de derde plaats. Vooraf moest de coach zich verontschuldigen voor het feit dat hij slechts 5 spelers tot zijn beschikking had. Een aantal van zijn spelers waren te moe om nog te spelen, en een aantal waren terug naar huis om communie te doen. Wij vonden het allemaal prima. We roken onze kans. Het werd een eitje, 64 – 12. Nu wisten we zeker dat we voor de derde plaats gingen spelen.
JU16 speelde vervolgens tegen Aywaille. Het werd weer een wedstrijd met een vreemd eind. De hele wedstrijd verliep moeizaam. De ploegen waren duidelijk aan elkaar gewaagd. Hoewel we aanvallend sterker waren konden we moeilijk scoren. Kansen genoeg. Daar had de tegenstander gelukkig ook last van, ze kwamen vóór maar liepen niet ver weg. In de tweede helft kwam BVL weer op gelijke hoogte. Het bleef een puntje-puntjewedstrijd. Alleen jammer dat de scheids weer roet in het eten gooide. Toen het spannend werd, vergat hij te fluiten. Kennelijk was hij zelf ook onder de indruk van de wedstrijd. Anders is het niet te verklaren. Met nog een paar seconden te gaan en een gelijke stand “ziet” de scheids een fout aan de rand van de driepuntslijn. Zijkant dacht iedereen (ook de tegenstander), nee vrije worpen vond de scheidsrechter. Hij had een doelpoging geconstateerd. Weer grote consternatie op het veld. De scheids hield voet bij stuk. Om het nog gekker te maken liet hij bovendien de eerste vrije worp overnemen omdat de omstanders te veel herrie maakten…(?). De eerste drie gingen mis, de vierde was raak…. 23 – 24.
Dat was de tweede keer dat JU16 door een scheidsrechterlijke dwaling werd benadeeld. Uithuilen en een uurtje later kijken naar de laatste wedstrijd van U14. Dat was de remedie, bedachten Jacques en Paul. Tussendoor eisten Imad en Corinne bij de organisatie twee “echte” scheidsrechters voor de laatste wedstrijden die we nog moesten spelen.
Voor de JU14 stond er nog veel op het spel. Een overwinning op Awans gaf uitzicht op de derde plaats in het toernooi. We leefden rustig naar de wedstrijd toe. De begeleiders/supporters zaten buiten lekker in het zonnetje (ja Paul, je had gelijk). Ook voor hun werd het spannend. Het zou toch wat zijn als “die kleintjes’ met de derde prijs naar huis kwamen. Mo had inmiddels al zo veel sms-jes naar het thuisfront (Tracey) verstuurd dat haar telefoon verdere dienst weigerde. Awans was ook een taaie ploeg. Niet veel lengte, maar wel zeer gedisciplineerd. Bovendien stopten ze ons inside-spelletje erg goed af. Het kostte hun wel veel fouten, maar doordat wij de vrije worpen slecht namen, konden we aanvankelijk moeilijk afstand nemen. Overigens moeten we voor de scheidsrechter van deze wedstrijd een groot compliment maken. Hij voelde de wedstrijd perfect aan. Liet duidelijk merken dat hij de baas was en zorgde ervoor dat de wedstrijd leuk bleef om naar te kijken. Langzaam liepen we verder uit. Ook Awans had het moeilijk met onze man-to-manverdediging en onze snelle, directe aanval. De spelers begonnen het te voelen, de derde prijs. Het BVL-publiek klapte de handen nog een keer warm… We wonnen, 35 – 17 en een dikverdiende derde plaats. Feest!
De biertjes werden getapt, de sfeer kwam weer helemaal terug. U16 had pech, maar met U14 hadden we toch wel wat te vieren… De lunch deed er eigenlijk niet meer toe (patat of couscous met “iets” naar keuze).
Er restte nog één wedstrijd, JU16 tegen Vaillante Jupille-2. De sterkste tegenstander voor de JU16 van het toernooi. We werden vooral in het begin overklast. Na 8 minuten stond het 0 – 14. Hier viel niet van te winnen. We bleven ons best doen, en begonnen vooral in de tweede helft heel aardig te spelen. We liepen zelfs een beetje in. Ook nu twee goede scheidsrechters.
We namen waardig afscheid van het toernooi, eindstand 22 – 44. JU16 wordt uiteindelijk achtste (van de 16 in hun categorie).
De prijsuitreiking wordt één groot feest. Zonder ondertitels begrijpen we niet veel van al het Franse geklets. JU16 mag de achtste prijs ophalen. Dat is mooi. Er wordt gelachen, mannen zoenen mannen, dat is hier de gewoonte. En dan, eindelijk wordt Leiderdorp JU14 opgeroepen. Derde, van de 16 teams die in de categorie meededen. Anders dan de andere verenigingen gaan wij met z’n allen naar voren, zo hoort het. Er wordt gezoend (bah), even is de zaal van ons!
Daarna weer terug op aarde. We moeten tenslotte ook weer eens terug naar huis. De auto’s worden weer vol geladen. Een laatste snelle mop wordt verteld. [i](Jeroen: “Oh, een speedmop.”)[/i]
We hebben meer bij ons dan op de heenreis. Twee bekers en de herinnering aan een geweldige tijd met z’n allen.

[b]De teams[/b]
[i]JU14[/i]
Vincent Antes, Boris Crama, Tim Heshusius, Philip van Houwelingen, Bas Kallenberg, Raoul Koopmans, Iwan Osman, Mike v.d. Vlist, Jeroen Vos en Mark de Zwart. [i]Coach:[/i] Paul Crama.

[i]JU16[/i]
David Abouljoud, Tomas Breel, Robin Lovink, Broeno Rijnders, Glenn Schijf, Mark Supper, Do Verhagen en Michiel van Zwieten. [i]Coach[/i] Jacques Schijf.

[b]De begeleiders:[/b]
Imad Abouljoud, Shirley Antes, Mo Bergman, Corinne Supper en Gerard van Zwieten.

[b]De supporters:[/b]
Wilbert, Rebecca, Hanneke, Bert en Saskia en natuurlijk iedereen die ons vanuit Leiderdorp geestelijk heeft gesteund!

[img]/img/nieuws/GroepieWanze2.jpg[/img]