Zaterdag in de Bloemerdhal tegen Hoofddorp domineerden we zeker 90% van de wedstrijd. In de 8ste minuut van het vierde kwart stonden we nog met 76 – 74 voor. Hoofddorp drong aan. Speelde “alles of niets”. Dat hoort in zo’n situatie. Met nog minder dan 20 seconden te spelen, kwam Hoofddorp zelfs voor, 76 – 78. Nog 0,7 sec. op de klok, vrije worpen voor BVL. Allebei mis, … rebound, en een score… 78 – 78 en dus een verlenging.
In de verlenging waren we “op”. De energie was eruit. We hadden nog slechts 5 spelers over. De overige (drie) zaten met 5 fouten “vast “ op de bank. Natuurlijk bleven we knokken, maar knokken alleen is niet voldoende in de basketbalsport. Concentratie, overzicht en vooral de precisie wordt minder als de vermoeidheid de overhand gaat krijgen. Wij scoorden nog 8 punten, Hoofddorp 14.
Even was er de teleurstelling, natuurlijk. Maar toen ook het besef dat we toch ook weer iets hadden gewonnen. We gaan de laatste weken steeds beter spelen. Niet alleen verdedigend, ook aanvallend. Het spel op de kop van de bucket komt nu op gang. Er werd met overleg gespeeld. De lijnen worden duidelijker en nog belangrijker, de lijnen worden gezocht.
Tenminste één speler stond zondagochtend alweer onder de basket. Schieten…, trainen voor de volgende keer. Dan lukt het wél en staat er hopelijk niet “net niet”.

[i]Scores:[/i] Vincent Antes 6, Tomas Breel 25, Esteban Alba Camargo 12, Boris Crama 23, Raoul Koopmans 8, Jeroen Vos 8, Michiel van Zwieten 4.