Ieder team, ongeacht het niveau, heeft weleens een “off-day”. Zaterdag was JU16-1 aan de beurt. In Rotterdam speelden ze een wedstrijd die we het liefst heel snel vergeten. Aanvankelijk leek Rotterdam basketball een team dat te kloppen was. Na afloop van de verloren wedstrijd heeft de teamleiding die mening nog steeds. We speelden tegen onszelf, niet tegen Roba. Vincent is een weekje op herfstvakantie in Turkije. Het leek of de overige spelers in Rotterdam ook op vakantie waren. Hebben ze zich slecht op de wedstrijd voorbereid? Zijn ze moe? Zijn we ineens uit vorm? Het zijn vragen die komen bovendrijven maar ook moeilijk zijn te beantwoorden. Feit is wel dat we ook op de trainingen merken dat de discipline en daardoor de concentratie deze week wat minder was. En dan komt het oude maar o zo ware sportregeltje weer bovendrijven: “Je speelt zoals je traint…!”
Het positieve van een dergelijke wedstrijd is dat we weten dat het niet slechter kan. We hebben de “krach” gehad. De aandelen kunnen nu alleen nog maar omhoog…
Het eerste kwart speelden we niet goed maar konden we de Rotterdammers wel bijhouden. Zeker toen we even “ons” spelletje lieten zien. We sloten het kwart af met een minimale achterstand, 19 – 18. Op de bank hadden we toen nog het idee dat het wel goed zou komen. Het pakte heel anders uit. Om de één of andere reden viel alles stil. We hadden geen antwoord op het “vechtbasketbal” dat Roba vervolgens speelde. We lieten ons daardoor misschien net als de scheidsen te veel imponeren. Er werd anders gebasketbald. Maar, ook dit soort wedstrijden moet je kunnen spelen. Het hoort bij eredivisiebasketbal. De schoten vielen niet omdat we veel te gehaast probeerden te scoren. De aanvallen werden niet netjes “uitgespeeld” en in de verdediging stonden we aan de vloer geplakt. Het leek alsof we allemaal net een zwaar diner achter de rug hadden en kilo’s waren aangekomen. Het tweede kwart verloren we met 25 – 16. We stonden bij rust dus 10 punten achter.
Het derde kwart werd alles nog erger. Speelde Rotterdam dan zo goed? Nee, absoluut niet, wij speelden gewoon heel slecht. Over de hele wedstrijd scoren we een schotpercentage van slechts 31%. Dat is minder dan 1 op drie… Dan kun je geen wedstrijd winnen! Sommige schoten raakten het bord of de ring niet eens (ja, dat heet een airball!). Als het aanvallend niet lukt, ga je hard verdedigen om de boel te compenseren, toch? Nou, niet dus. Ook dat aspect werd totaal vergeten. En toch scoorde Roba maar 18 punten, wij 13.
Dan maar gauw naar het vierde kwart. Ja, nu ook iets positiefs. Want we wonnen het kwart ondanks we niet veel beter speelden (19 – 21). Schotjes van dichtbij maakten we nu wel en Roba begon wat minder hard te spelen (twee spelers met vijf fouten op de bank). Dat gaf wat “lucht”, ook in de verdediging.
Uiteindelijk verloren we met 81 – 68 van een team waar we in ons “normale doen” van winnen. Na afloop in de kleedkamer komt bij iedereen het besef dat we collectief door het ijs zijn gezakt. De volgende training gaan we weer wat puntjes op de “i“ zetten. De “regeltjes” worden weer wat aangescherpt, de concentratie proberen we weer op “Eagle”-peil te brengen. Moet ook wel, want zaterdag a.s. komt West Brabant Giants op bezoek.

[i]Scores:[/i] Esteban Alba Camargo 3, Boris Crama 11, Niels van Elteren 5, Dennis Gout 3, Rutger Groeneveld 17, Tim Heshusius 7, Jerom Kok 7, Raoul Koopmans 9, Michiel Willems 5.