Onze U12-2 heeft afgelopen zaterdag een enorm pak op de broek gekregen. Het werd 132-8 of zoiets, tegen Westland Stars U12-1. Twee vragen kwamen al tijdens de wedstrijd op bij de aanwezige ouders. 1. Hoe kan het verschil in niveau zo groot zijn? En 2. wat doen we komend najaar als twee uitwedstrijden tegen dezelfde tegenstander op het programma staan?
Laten we eerst vaststellen dat de spelers en speelster een enorm compliment verdienen. Zonder uitzondering bleven ze strijden en hun best doen ondanks de overmacht. Dat is ook de verdienste van coach Maaike die de lol erin wist te houden. Want laten we eerlijk zijn, veel kinderen zouden in zo’n geval al snel hun motivatie verliezen en er met de pet naar gooien.
Dan de vragen. De eerste is snel en eenvoudig te beantwoorden. De tegenstander heeft maar één U-12-team en de spelers zijn dus niet zozeer veel beter, maar wel véél ouder. Enkele meisjes van ons zijn nog 9 jaar, enkele jongens van hun 12 of 13, met dispensatie. Dát maakte overduidelijk het verschil. Het is een vervelend uitvloeisel van het feit dat basketbal een relatief kleine sport is. Met clubs die vaak maar één team per leeftijdscategorie op de been kunnen brengen.
De tweede vraag is lastiger. Willen we nog twee keer naar ’s Gravenzande met een oorwassing in het verschiet? Iets waar niemand wat van leert of mee opschiet en waardoor het enthousiasme van de kinderen, begrijpelijk, zal afnemen. Daar hebben bestuur en/of jeugdcommissie het laatste woord over. In ieder geval moeten we het zien uit te zingen tot de voorjaarscompetitie als de U12-2 op een wat evenwichtiger competitie-indeling mag hopen