Het lijkt erop alsof we de doelstelling die we met JU16-1 hadden, voorzichtig moeten gaan bijstellen. Natuurlijk, de competitie is nog maar net begonnen (4 wedstrijden gespeeld, 3 gewonnen), maar we voelen ons ogenschijnlijk toch best wel thuis in de eredivisie. Zaterdag kwam het “grote” Hanzevast Capitals (Groningen) op bezoek in de Bloemerdhal. Vanaf de eerste seconde hebben ze achter ons aan gerend. Geen moment kwamen “onze jongens” in de problemen.
Onze supersnelle omschakeling van verdediging naar aanval was ook Groningen te veel.
Voor de toeschouwers (het worden er steeds meer…) was het niet spannend, maar uit de oh’s en ah’s die de zaal rondgingen, kunnen we toch wel concluderen dat iedereen het prima naar zijn zin had.
De start was perfect. Binnen 1½ minuut stonden we met 6 – 0 voor. Hanzevast werd op alle fronten overspeeld. Natuurlijk volgde er direct een time-out, maar de “Eagles” bleven vliegen.
Net als Mosquitos Amsterdam en Upstairs Weert konden de Groningers geen vat krijgen op ons tempo. We omzeilden redelijk eenvoudig de fullcourtverdediging en liepen de ene fastbreak na de andere. Na het eerste kwart stonden we dan ook direct al ruim voor: 33 – 16.
Kunnen we een dergelijk hoog tempo volhouden? Ja… in het tweede kwart gingen we vrolijk verder. Hoewel het verdedigend niet altijd klopte, wisten we de wedstrijd toch constant te domineren. Het moordende tempo in de aanval was uiteindelijk onze verdediging. Groningen probeerde door steeds verse guards in te zetten, onze snelle transition te storen. Veel effect had het niet. Het tweede kwart eindigde na 31 – 21, ruststand 64 – 37!
In de rust werd er door coach Edmar Diebels vooral gewezen op de concentratie in de verdediging. De afspraken die we daarover met elkaar gemaakt hebben, werden niet altijd nagekomen. De coach vond dat Hanzevast eigenlijk nog té veel punten had gemaakt. Punten die door beter te verdedigen voorkomen hadden kunnen worden. En… het spel onder de borden was nog steeds niet goed. Dat moet beter!
Het derde kwart werd er veel gezocht en geprobeerd. Iedereen had de boodschap in de oren geknoopt maar ging misschien wel daardoor te veel lopen nadenken. Het resulteerde in een tragere wedstrijd en dat is iets waar we ons nu juist niet lekker bij voelen. Het speelveld werd kleiner en compacter. Dat was in het voordeel van de langere Groningers. We moesten knokken om het kwart toch nog te winnen en dat lukte ook maar net, 16 – 15.
Op de bank werd er niet lang nagedacht over hoe we het vierde kwart in moesten gaan. De vijf die het veld werden ingestuurd kregen maar één boodschap mee: “Fly like an Eagle…! (Hoewel deze titel niemand van het team iets zegt.)
Dus renden we de lijnen weer van de vloer. Het hoge tempo kwam weer terug, we zorgden weer voor ruimte en het spel onder de basket kwam op gang. Vanaf de post werd er nu wel gescoord. Niet één keer, nee… bij herhaling. Als we dat de komende wedstrijden vasthouden, kunnen we nog tot hele verrassende uitslagen komen. We wonnen het vierde kwart met 26 – 18. Alles bij elkaar opgeteld was de 106 – 70 eindstand natuurlijk dik verdiend.
Na afloop veel plezier in de kleedkamer en in de kantine. Dit was leuker dan de achtbaan op
3 oktober… toch?

[i]Scores:[/i] Vincent Antes 17, Boris Crama 29, Niels van Elteren 2, Dennis Gout 6, Tim Heshusius 14, Jerom Kok 16, Raoul Koopmans 14, Michiel Willems 8.